See also Mercator
Latin[]
Etymology[]
From mercor (“‘trade, deal in goods’”).
Pronunciation[]
Noun[]
mercātor (genitive mercātōris); m, third declension
Inflection[]
Number | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | mercātor | mercātōrēs |
genitive | mercātōris | mercātōrum |
dative | mercātōrī | mercātōribus |
accusative | mercātōrem | mercātōrēs |
ablative | mercātōre | mercātōribus |
vocative | mercātor | mercātōrēs |
Derived terms[]
- mercātōrius
Related terms[]
|
|
See also[]
- mercālis
- merx
de:mercator
pl:mercator
ru:mercator
zh:mercator